Wsparcie finansowe dla instytucji publicznych na tworzenie miejsc opieki dla dzieci

Jedną z najważniejszych i najpiękniejszych ról, jakie kobieta może w życiu realizować, to rola matki. Kobieta rodząc dziecko, spełnia się nie tylko osobiście, ale daje również przyszłość dla swojego państwa. Aby zadanie to mogło być właściwie zrealizowane musi mieć jednak odpowiednie wsparcie. Wsparcie zarówno w sferze osobistej, jak i zawodowej. Bezpartyjni Samorządowcy chcą pomóc matkom poprzez bezpośrednie wsparcie finansowe instytucji publicznych w tworzeniu miejsc opieki dla dzieci.

Kobieta musi mieć wewnętrzną siłę, by być jak najlepszą matką i dobrze wychować swoje dziecko. Dzisiaj często wypływa ona z jej osobistego spełniania się w różnych dziedzinach życia. Może to jednak nastąpić tylko wtedy kiedy kobieta nie jest pozostawiona w tym procesie sama sobie, ale posiada odpowiednie zasoby i wsparcie.

Polityka krajowa powinna pomóc rodzicom w budowaniu opiekuńczego i przyjaznego środowiska.

Jednym z najważniejszych okresów w rozwoju dziecka jest okres do 3 roku życia. Badania naukowe potwierdzają, że właściwa opieka i środowisko otaczające dziecko w tym czasie, sprzyja rozwojowi kluczowych umiejętności kształtujących się w poszczególnych okresach sensytywnych w rozwoju człowieka. Polityki krajowe oraz rozwiązania dotyczące opieki nad małymi dziećmi mają prowadzić do tego, by inwestycje rządowe w politykę przyjazną rodzinie, w tym właśnie opiekę nad dziećmi, zapewniały rodzicom niezbędny czas, zasoby i świadczenia, których potrzebują, aby wspierać swoje dzieci na każdym etapie ich rozwoju. Dzisiaj mamy różnego rodzaju systemy wsparcia do systemu żłobkowego, jednak to nie zawsze zapewnia najbardziej optymalne warunki rozwoju dziecka, a dodatkowo, jak dziecko choruje, znacznie utrudnia prawidłowe funkcjonowanie matki w środowisku pracy, co negatywnie wpływa zarówno na rozwój dziecka, jak i na nią samą, jako kobietę.

W 2021 roku UNICEF przeprowadził badania, których wynikiem jest Raport, pt. „Where Do Rich Countries Stand on Childcare?” zawierający ranking państw UE i OECD pod względem ich krajowych polityk oraz rozwiązań dotyczących opieki nad małymi dziećmi. W badaniu wzięto pod uwagę cztery wskaźniki: długość płatnego urlopu rodzicielskiego, dostępność, przystępność cenową i jakość zorganizowanej opieki nad dziećmi od urodzenia do osiągnięcia wieku szkolnego. Polska w tym rankingu zajmuje 27 miejsce na 41. Dane te świadczą o tym, jak wiele jest jeszcze do zrobienia w naszym kraju.

Optymalnym oczywiście dla rozwoju dziecka byłoby, aby pozostawało ono w środowisku domowym, aż do 3 roku życia, niemniej jednak ważnym jest tutaj, aby państwo stworzyło takie narzędzia, które dla wszystkich kobiet – matek, chcących pogodzić macierzyństwo ze swoim rozwojem i pracą zawodową, umożliwiałyby pracę w jak najbardziej przyjaznym środowisku zarówno dla dziecka, jak i dla matki.

Tylko taka polityka prowadzi do zwiększenia udziału kobiet w życiu społecznym, gospodarczym, kulturalnym i politycznym. System taki mogą zapewnić subwencje dla firm, które zatrudniają pracowników z dziećmi oraz programy finansowania opieki nad dziećmi w miejscu pracy.

Międzynarodowa Organizacja Pracy, w 2010 r. wydała obszerny podręcznik „Workplace solutions for childcare”, aby przekazać jak najwięcej dobrych praktyk i zaleceń dotyczących opieki nad dziećmi w miejscu pracy. Wskazuje tu jak ważnym jest, aby kobieta chcąca realizować się zawodowo, znacząca w procesie realizacji zadań danego pracodawcy, czuła, że jej dziecko jest blisko, jest właściwie zaopiekowane, bezpieczne i ma stworzone warunki do prawidłowego rozwoju, edukacji i kształcenia kluczowych umiejętności, właściwych dla etapu jego wzrostu. Jedną z propozycji jest bezpośrednie wsparcie finansowe na tworzenie miejsc opieki dla dzieci dla instytucji publicznych, np. uniwersytetów, dużych urzędów.

Wg danych statystycznych, udział kobiet zatrudnionych na wszystkich uczelniach publicznych w Polsce wyniósł 46 %, zaś wśród pracowników zatrudnionych w urzędach w Polsce, aż 69% stanowią kobiety. Statystyki te pokazują, że kobiety stanowią istotny potencjał publicznego pracodawcy.

Udział kobiet w świecie nauki wskazuje na ich istotną rolę w kształtowaniu intelektualnego rozwoju państwa. Ich unikalne spojrzenie na wiele problemów, relacyjność, otwartość i empatia umożliwia skuteczne rozwiązywanie wielu problemów, ubogaca rozwój wielu dziedzin nauki. Brak właściwych warunków rozwoju i możliwości godzenia macierzyństwa z pracą zawodową, stanowi ogromne zubożenie przestrzeni naukowej.

Udział kobiet w realizację spraw publicznych, również znacząco wpływa na jakość realizowanych zadań. Polityka państwa powinna zatem stwarzać alternatywę dla systemu żłobkowego, która w równym stopniu będzie umożliwiała powrót kobiet do pracy po okresie macierzyńskim.

Kobieta powinna mieć wybór, czy chce oddać dziecko pod opiekę do żłobka, czy też mogłaby mieć je blisko, w miejscu pracy i móc się realizować zarówno jako pracownik, jak również jako matka. Komfort pracy i wysokie poczucie bezpieczeństwa, zrozumienie w miejscu pracy, wpływa na samoocenę kobiety, a to na realizację jej zadań pracowniczych. Przekłada się to również na jej relacje w rodzinie, a to na samopoczucie dzieci i ich prawidłowy rozwój i wzrost. W chwili obecnej w niewielu publicznych miejscach pracy są właściwie przystosowane pomieszczenia, a tym bardziej zatrudnieni pracownicy, którzy stanowiliby właściwe zaplecze do opieki nad dzieckiem pracownika podczas jego pracy.

Wzrost cen na rynku, inflacja i deficyty budżetów na funkcjonowanie jednostek publicznych uniemożliwią samodzielne wyasygnowanie stosownych środków finansowych na tego typu zadanie. Dlatego też, tak jak istnieją programy wsparcia m.in. na tworzenie żłobków, warto stworzyć fundusz, który bezpośrednio dofinansowywałby miejsca opieki nad dziećmi dla instytucji publicznych. Domowe wręcz warunki opieki nad dzieckiem w miejscu pracy, w znacznym stopniu zwiększą korzyści zarówno dla pracodawcy, jak i pracownika. Przede wszystkim tworzą pewien prestiż miejsca pracy, jako otwartego na pracownika i wspierającego kobietę w roli matki i otwartego na jej rozwój. Wpływa to znacząco na zmniejszenie nieobecności pracownika związanej z opieką nad dzieckiem. Zwiększa to również motywację do pracy i poczucie przynależności oraz odpowiedzialności za miejsce pracy. Polityka taka staje się prorodzinna z jednej strony, a z drugiej daje równe szanse i udział w rynku pracy, niweluje różnice płci i zwiększa dostęp kobiet do życia społecznego i gospodarczego. Dowody z Europy sugerują, że tam, gdzie rządy pokrywają koszty w zakresie powszechnie dostępnej opieki nad dziećmi, w tych krajach odsetek kobiet uczestniczących w rynku pracy jest wyższy. Wpływa to również na zwiększenie dzietności. Przykład stanowią tu m.in. kraje nordyckie. Bez wsparcia państwa kobietom trudniej uczestniczyć w rynku pracy, to zaś może powodować wzrost wydatków socjalnych, utratę wpływów podatkowych, a także hamuje wzrost i marnuje nieoceniony kapitał ludzki.

Krystyna Marszał-Jankowska, kandydatka do Sejmu z okręgu nr 16