Czy jeszcze istnieje Unia Europejska?… czyżby „o jeden most za daleko”!!! – brexit i co dalej?

Traktat EWG podpisany w Rzymie w 1957 roku połączył Francję, Niemcy, Włochy i kraje Beneluksu we Wspólnotę, która postawiła sobie za cel integrację przez handel i dążenie do rozwoju ekonomicznego. Po traktacie z Maastricht EWG przekształciła się we Wspólnotę Europejską, co miało dać wyraz pragnieniu państw członkowskich, aby rozszerzyć kompetencje wspólnotowe na dziedziny inne niż gospodarka – i… to był pierwszy krok w przepaść skłócenia państw członkowskich UE!!!

     Moją tezę udowodnią informacje podane niżej, a ja dodam jedynie, że:

tworzenie wspólnych struktur europejskich w obszarze handlu, współpracy przemysłowej, przepływu osób, kapitałów i informacji, dzieł kultury i efektów pracy naukowej w Europie, a także wymiany doświadczeń w obszarze służby zdrowia i opieki socjalnej, to wszystko, co powinno stanowić przedmiot działania organów UE.

     Polityki wewnętrzne państw członkowskich, waluty i kształtowanie wewnętrznych polityk gospodarczych krajów członkowskich UE powinny być przedmiotem decyzji narodowych. - UE może jedynie perswadować tłumaczyć, a nie nakazywać krajom członkowskim, co byłoby lepsze dla nich w Zjednoczonej Europie. Tym bardziej, systemy prawno-administracyjne nie powinny być „kontrolowane” przez urzędasów z UE!!!

     Dzisiaj największym zagrożeniem dla przyszłości UE jest arogancja władzy urzędników Komisji Europejskiej, nie mających żadnego mandatu społecznego Europejczyków.  - Próbują oni ustanowić w Europie rządy biurokracji, oderwanej od rzeczywistości, a bardzo apodyktycznej i wręcz dominującej prawdziwych polityków europejskich.

– Polityka, to nie działanie w ramach ustalonych wcześniej schematów, tylko nieprzewidywalne działania polityczne, które mogą zaskoczyć politycznego przeciwnika!!! – prześledźcie historię!!! - Tak więc, połajanki wobec Węgrów, Polaków i obecnie Anglików, są jedynie gestem rozpaczy biurokratów europejskich, którymi nie należy się przejmować. Bo to ich obrona przed nicością polityczną i stratą apanaży urzędniczych.

– Podobnie należy oceniać aktywność polskiego „KOD”.

   A oto historia „rozwoju” mądrej myśli , która została „skręcona” przez ludzi, mających na celu jedynie własne, partykularne, interesy.

      Wraz z powołaniem Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWS), która zaczęła funkcjonować w lipcu 1952 r., ujrzała światło dzienne Europa ponadnarodowa. Po raz pierwszy sześć państw tworzących tę organizację postanowiło zrezygnować do pewnego stopnia z części suwerenności na rzecz Wspólnoty, tworząc ogólny wspólny rynek oraz wspólnotę energii atomowej w 1957 roku. - Dzięki sprawnej ratyfikacji przez poszczególne państwa członkowskie oba traktaty mogły wejść w życie już 1 stycznia 1958 r.

     Działaniom EWG oraz utworzeniu wspólnego rynku przyświecają dwa cele. Pierwszy zmierza do transformacji warunków ekonomicznych handlu i produkcji na terytorium Wspólnoty. Drugi, bardziej polityczny, widzi w EWG przyczynek do utworzenia Europy politycznej i krok do szerszego jednoczenia Starego Kontynentu.

W preambule strony traktatu stwierdzają:

„- zdecydowani stworzyć podstawy coraz ściślejszego związku między narodami Europy;

- zdecydowani zapewnić postęp gospodarczy i społeczny swych Państw poprzez wspólne działanie, usuwając bariery dzielące Europę,

- wyznaczając jako główny cel swoich wysiłków stałą poprawę warunków życia i pracy swoich narodów,

- uznając, że usunięcie istniejących przeszkód wymaga zgodnego działania w celu zagwarantowania stabilności w rozwoju, równowagi w wymianie handlowej i uczciwości w konkurencji,

- w trosce o wzmocnienie jedności swych gospodarek i zapewnienie ich harmonijnego rozwoju, poprzez zmniejszenie różnic istniejących między poszczególnymi regionami oraz opóźnienia regionów mniej uprzywilejowanych,

- pragnąc przyczynić się, przez wspólną politykę handlową, do stopniowego usuwania ograniczeń w handlu międzynarodowym,

- zamierzając potwierdzić solidarność, która łączy Europę z krajami zamorskimi, oraz pragnąc zapewnić ich pomyślny rozwój zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych,

- zdecydowani zachować i umocnić pokój i wolność […], oraz wzywając inne narody Europy, które podzielają ich ideały, do połączenia się w wysiłkach…”.

Pragnienia te przełożyły się w konkretny sposób na uruchomienie wspólnego rynku, unii celnej i rozwój wspólnych polityk.

     Traktat EWG składa się z 240 artykułów i jest podzielony na sześć części poprzedzonych preambułą:

• część pierwsza poświęcona jest zasadom stanowiącym podwaliny EWG wyrażone wprowadzeniem wspólnego rynku, unii celnej i wspólnych polityk,
• część druga dotyczy podstaw Wspólnoty. Zawiera cztery tytuły dotyczące swobodnego przepływu towarów, rolnictwa, swobodnego przepływu osób, usług i kapitału oraz transportu,
• część trzecia porusza sprawy polityki Wspólnoty i składa się z czterech tytułów dotyczących wspólnych zasad, polityki gospodarczej, polityki społecznej oraz Europejskiego Banku Inwestycyjnego,
• część czwarta poświęcona jest stowarzyszaniu krajów i terytoriów zamorskich,
• część piąta mówi o instytucjach Wspólnoty, w pierwszym tytule opisując postanowienia instytucjonalne, a w drugim postanowienia finansowe,
• ostatnia część traktatu zawiera postanowienia ogólne i końcowe.

ZMIANY WNIESIONE DO TRAKTATU

Omawiany traktat został zmieniony przez następujące traktaty:

• Traktat z Brukseli nazywany traktatem fuzyjnym (1965) Traktat ten zastępuje trzy Rady ministrów (EWG, EWWS i Euratom), dwie Komisje (EWG, Euratom) i Wysoką Władzę EWWS Jedną Radą i Jedną Komisją. Fuzja administracyjna łączy się z utworzeniem jednego budżetu operacyjnego.
• Traktat zmieniający niektóre postanowienia budżetowe (1970)Traktat ten zastępuje system finansowania Wspólnot ze składek państw członkowskich finansowaniem ze środków własnych. Wprowadza także jednolity budżet dla wszystkich Wspólnot.
• Traktat zmieniający niektóre postanowienia finansowe (1975)Traktat ten zapewnił Parlamentowi Europejskiemu prawo odrzucenia budżetu oraz udzielania Komisji absolutorium z jego wykonania. Postanowiono w nim także o utworzeniu dla trzech Wspólnot jednego Trybunału Obrachunkowego, organu nadzoru i zarządzania finansami.
• Traktat w sprawie Grenlandii (1984)Traktat ten kończy stosowanie traktatów na terytorium Grenlandii i ustanawia specjalne stosunki Wspólnoty Europejskiej z Grenlandią, wzorowane na przepisach regulujących kontakty z terytoriami zamorskimi.
• Jednolity Akt Europejski (1986) Jednolity Akt Europejski jest pierwszą poważną reformą traktatów. Umożliwia częstsze stosowanie przez Radę głosowania większością kwalifikowaną, zwiększa rolę Parlamentu Europejskiego (procedura współpracy) i rozszerza kompetencje wspólnotowe. Wprowadza cel rynku wewnętrznego do 1992 r.
• Traktat o Unii Europejskiej, nazywany traktatem z Maastricht (1992) Traktat z Maastricht łączy Unię Europejską, trzy Wspólnoty (Euratom, EWWS, EWG) i zinstytucjonalizowaną współpracę polityk w dziedzinie polityki zagranicznej, obrony, policji i sprawiedliwości. Przekształca Europejską Wspólnotę Gospodarczą we Wspólnotę Europejską. Ponadto traktat ten ustanawia unię gospodarczą i walutową, wdraża nowe polityki wspólnotowe (edukacja, kultura) i rozszerza kompetencje Parlamentu Europejskiego (procedura współdecydowania).
• Traktat z Amsterdamu (1997)Traktat amsterdamski pozwala na zwiększenie kompetencji Unii dzięki utworzeniu polityki zatrudnienia WE, włączeniu do działań wspólnotowych pewnych dziedzin, wynikających wcześniej ze współpracy w dziedzinie sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, podjęciu działań zmierzających do przybliżenia Unii do obywateli, możliwości ściślejszej współpracy między niektórymi państwami członkowskimi (wzmocniona współpraca). Ponadto rozszerza zakres stosowania procedury współdecydowania oraz głosowania większością kwalifikowaną. Wprowadza nową i prostszą numerację artykułów w traktatach.
• Traktat z Nicei (2001) Traktat z Nicei jest w głównej mierze poświęcony pozostałościom z Amsterdamu, czyli nieregulowanym od 1997 r. problemom instytucjonalnym związanym z rozszerzeniem. Chodzi o skład Komisji, system ważenia głosów w Radzie i rozszerzenie przypadków stanowienia większością kwalifikowaną. Ułatwia stosowanie procedury wzmocnionej współpracy i zwiększa skuteczność systemu sądowego.
• Traktat lizboński (2007)Traktat lizboński przeprowadza szeroko zakrojone reformy instytucjonalne. Znosi poprzednią strukturę instytucjonalną ustanowioną w traktacie z Maastricht, a Unia Europejska zastępuje Wspólnotę Europejską. Wprowadza także istotne zmiany w sposobie funkcjonowania instytucji europejskich, podejmowania decyzji i podziału kompetencji między UE a państwami członkowskimi. Ma za zadanie usprawnić podejmowanie decyzji w Unii rozszerzonej do 27 państw członkowskich. Traktat lizboński reorganizuje także polityki wewnętrzne i zewnętrzne UE. Umożliwia na przykład instytucjom uchwalanie przepisów oraz podejmowanie środków w nowych zakresach polityk.