J. Milas: Wszystko jest polityką – nawet kacze udka!

Wszystko jest polityką – nawet kacze udka!
Najważniejsze hasło – leitmotiv w moim „życiu politycznym” to, że do polityki, do życia
społecznego powinny pójść osoby, które w „prawdziwym życiu” już coś robiły, coś osiągnęły,
coś potrafią. Poradziły sobie.
Nie może być tak, że człowiek siedzi u mamy i taty nic nie robi i z tym idzie np. do Sejmu.
I chodzi mi tutaj o pewnego rodzaju postawę – a nie konkretne nazwiska (choć takie znam).
Co taki człowiek może zaoferować lub przekazać dla dobra wspólnego? Taki człowiek zrobi
co tylko mu każą, bo nie ma do czego wracać i w razie czego to przecież sobie w normalnym
życiu, tym poza polityką, nie poradzi. Takim się łatwo kieruje i takiego człowieka łatwiej
można nabrać czy oszukać. Byłam niedawno na konferencji, z udziałem wielu działaczy
politycznych. W przerwie podano posiłek. W menu - oprócz oczywiście dania vege - było
napisane: udko kaczki i inne, piękne nazwy dodatków. Tymczasem tak naprawdę podano
udko kurczaka z ciemnym sosem i zamarynowane na ciemno. Nikt się nie zorientował. Teraz
dla wielu niemodne jest gotowanie. Bo jak się gotuje to się wie, że udko kaczki ma inny
kształt. Kaczki mają krótsze nogi niż kury. Kolacja była na kilkaset osób. Zwróciłam uwagę
organizatorowi – nie rozumiał o czym mówię. A jak wiemy cena udek kaczych jest 3-4 razy
wyższa. Czyli ktoś z publicznych pieniędzy zapłacił za kaczkę, a dostał kurczaka i albo nikomu
to nie przeszkadzało albo nikt się nie zorientował. Podobna sytuację miałam kiedyś z
dorszem i halibutem. Czy faktycznie chcemy, aby władzę mieli ludzie, którzy albo są
niekompetentni we wszystkim albo im nie zależy lub – jeszcze gorzej – przymykają oko, bo
mają z tego „działkę”?
Dobry polityk to taki, który może sobie pozwolić na to, że rzuci papierami wtedy, kiedy
będzie miał naciski, aby realizować coś wbrew programowi, do którego się zobowiązał.
Osoby nastawione obywatelsko i wolnościowo musza mieć cierpliwość i nieustępliwość -
wyrzucają nas drzwiami, trzeba wchodzić oknem. Trzeba być upartym i spokojnie wiercić
dziurę, bo w końcu ja wywiercimy! Na razie, jak jest szał lewactwa i prawactwa oraz wojny
polsko-polskiej to oferta rozsądnych, umiarkowanych ugrupowań wydaje się być mało
atrakcyjna - bo tam nie ma takiego „napieprzania się”.
Ale naród się w końcu zmęczy tym wzajemnym „napieprzaniem się” polityków i zacznie
szukać czegoś co daje odpowiedzi na pytania, czegoś co daje rozwiązania problemów - wtedy
przyjdzie czas na tę politykę rozsądku.
System podatkowy, wolność gospodarcza, edukacja, służba zdrowia i wiele innych spraw leży
odłogiem i czeka na to odrodzenie rozsądku – oby nie było za późno…

Co ważne dla nas to budowanie porozumienia – napisanie jakiejś takiej wspólnej opowieści
dla nas wszystkich w całej Polsce. Łatwo powiedzieć – ale jak to zrobić?
Zastanówmy się nad chociaż jedną rzeczą, która nas wszystkich łączy?
Raczej nas wszystko dzieli: religia, ekologia, energia, co należy jeść … .
Spotkałam się z opinią, że podejście do rozdawnictwa budżetowych pieniędzy jest wspólne –
rząd daje, opozycja nawołuje aby więcej a rząd się zgadza i coraz więcej „tarcz covidowych”,
„dopłat do węgla”, „do energii”, ”do frankowiczów” itd. No, to może, to łączy te główne siły
polityczne - rządową i opozycyjną. Ale jest jednak wąska grupa ludzi, którzy wiedzą, że to
pomaga na krótko, że to rozreguluje gospodarkę, powiększy inflację. Inflacja jest jak
alkoholizm – klin pomaga, ale na chwilkę, a potem jest już tylko gorzej.

Tak sobie teraz myślę, że znalazłam jedną rzecz wspólną dla nas wszystkich. To bigos: jedni
lubią z kiszonej inni ze słodkiej kapusty, jeszcze inni lubią ze zmieszanej. Jedni lubią z
mięsem, a dla pani Spurek bigos wegański.

Jolanta Milas
Przewodnicząca Stowarzyszenia Państwo Fair Play,
Przedsiębiorca, Youtuberka,
Zwolenniczka Programu Naprawy Państwa Polskiego
profesora Roberta Gwiazdowskiego,
Członek Rady Programowej Koalicji Polskiej