Pierwsi, co jawnie rzucili wyzwanie Moskwie

Zapomniani przez historię

Za kilka dni przypada 40 rocznica powstania Konfederacji Polski Niepodległej.

Założyciel i przywódca KPN Leszek Moczulski napisał: „KPN była pierwszą demokratyczną i antytotalitarną partią nie tylko w Polsce, lecz w całym obozie sowieckim (...) Zdecydowaliśmy się na krok jeszcze trudniejszy. W niemalże powszechnym przekonaniu wyzwolenie narodowe spod hegemonii sowieckiej uważano za niemożliwe, a szczytem marzeń wydawała się demokratyzacja istniejącego systemu (...) Dla nas nie do przyjęcia było - jak głosiliśmy w Deklaracji Ideowej KPN, dalsze trwanie podporządkowania Polski ZSRR oraz utrzymanie PRL - współczesnej formy zinstytucjonalizowanego władztwa rosyjskiego nad Polską”.

KPN była jawnie działającą organizacją, która konsekwentnie przez 10 trudnych i często dramatycznych lat głosiła hasło Niepodległości. Zapłaciła za to wielką cenę, którą były więzienia, represje i co być może najbardziej bolesne stała się obiektem fałszywych sądów, szyderstw i oskarżeń.

Dziś wspominamy zmarłych „szeregowych” działaczy i tych z poza ścisłego kręgu warszawskiego KPN-u, którzy wspierali i pomagali warszawskiej Konfederacji.Te osoby nie trafiły i być może nigdy nie trafią do artykułów czy książek o opozycji z lat osiemdziesiątych. Dzięki nim mieliśmy możliwość organizowania spotkań, punktów kolportażu, „met” do przechowywania transparentów itp. Zapewne oprócz tych wymienionych poniżej są jeszcze inni, o których zapomnieliśmy albo wiemy zbyt mało.

Śp. Leszek Zygmunt. Związany ze środowiskiem Muzeum Archidiecezji Warszawskiej na Solcu. Uczestnik demonstracji patriotycznych w latach osiemdziesiątych. Współpracownik warszawskiej KPN, drukarz i kolporter pisma „Nie chcemy komuny”. Kilkakrotnie zatrzymywany przez SB. Malarz transparentów KPN na pielgrzymkę papieską w 1987 r.

Śp. Michał Wnuk (1947-2005) Uczestnik jednej z pierwszych manifestacji niepodległościowych 11 listopada 1978. Aresztowany pod zarzutem przygotowywania zamachu terrorystycznego w stanie wojennym i przetrzymywany przez 3 miesiące w areszcie śledczym na warszawskim Mokotowie. Współpracował z Wiesławem Gęsickim i Leszkiem Zygmuntem. Kolportował wydawnictwa podziemne. Wielokrotny uczestnik Marszu Szlakiem I Kompanii Kadrowej. Po 1989 r. zaangażowany w ruchu strzeleckim. Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim 24-I-1-24.

Śp. Anna (1944-1995) i Śp. Waldemar (1943- 2011) Woźniakowie. Działacze podziemnych struktur "S" w Ursusie. W ich mieszkaniu przy ulicy Keniga 6 m.47 odbywały się zebrania z przedstawicielami opozycji demokratycznej między innymi z Jackiem Kuroniem, Romualdem Szeremietiewem, Zbigniewem Janasem. Dwukrotnie (we wrześniu1986 oraz w styczniu 1989) w mieszkaniu Woźniaków odbyło się spotkanie mieszkańców Ursusa z przewodniczącym KPN Leszkiem Moczulskim.

Śp. Andrzej Kot. Uczestnik demonstracji patriotycznych w latach osiemdziesiątych. Współpracował z warszawskimi działaczami KPN między innymi z Wiesławem Gęsickim. Jeden z reprezentantów środowiska warszawskiego w Marszach Szlakiem I Kompanii Kadrowej.

Śp. Lebiedziński Henryk (1923-2010) - weteran walk o niepodległość, inwalida wojenny, odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, wieloletni wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu w Białymstoku, kompozytor, poeta, literat, publicysta, bard Solidarności, członek zwyczajny ZAiKS-u. Współpracował między innymi z Wojciechem Paciorkowskim ( Rejon działania KPN Warszawa- Śródmieście).

Śp. Stanisław Roguski. Robotnik Zakładów Mechanicznych "Ursus". Kolporter wydawnictw podziemnych „S” i KPN.

Śp. Krzysztof Zalewski. Działacz Akademickiej Organizacji KPN "Orzeł Biały". Uczestnik demonstracji organizowanych przez środowisko opozycji na Uniwersytecie Warszawskim. Kolporter wydawnictw KPN. Współpracował z Wojciechem Gawlikowskim i Stanisławem Mazurkiewiczem.