15 stycznia mija 470 lat od nadania praw miejskich Siedlcom.

Od końca XVIII wieku, Siedlce były rezydencją Czartoryskich, a następnie Ogińskich .Od 1809 roku należały do Księstwa Warszawskiego a później Królestwa Polskiego. W latach 1815 – 1837 miasto Siedlce było stolicą województwa podlaskiego, a następnie guberni (1837 – 1845 i 1867 – 1912). XIX był dla Siedlec czasem dynamicznego rozwoju. Przez cały okres zaborów miasto funkcjonowało jako ośrodek administracyjny, dzięki czemu powstały wówczas liczne obiekty użyteczności publicznej, nierzadko według projektów najwybitniejszych architektów epoki. Dla przykładu, plany tutejszego więzienia przygotował Henryk Marconi, a budynek poczty i gimnazjum gubernialnego to dzieła Antonio Corazziego. Świadectwem rozwoju życia gospodarczego i handlu są siedziba Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego oraz zabytkowa hala targowa. Do ożywienia Siedlec przyczyniło się również wybrukowanie traktu drogowego Warszawa – Brześć (1818–1820) oraz wybudowanie kolei warszawsko-terespolskiej. W okresie II Rzeczpospolitej istotną rolę w rozwoju Siedlec odegrali Żydzi, którzy w przededniu II wojny światowej stanowili 37% mieszkańców. Większość z nich straciła życie w 1942 r. w obozie zagłady w pobliskiej Treblince. Z miastem, oraz z Uniwersytetem Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach związanych jest wielu działaczy i współpracowników Mazowieckiej Wspólnoty Samorządowej. Należy do nich miedzy innymi Radny Województwa Mazowieckiego Marian Piłka, uczestnik opozycji demokratycznej w latach osiemdziesiątych, więzień polityczny i poseł na Sejm I, III i IV kadencji.