P. Skupiński: Czy poprawi się los bezpańskich zwierząt?

Czy poprawi się los bezpańskich zwierząt?

Na początku bieżącego roku ukazało się długo wyczekiwane przez organizacje zajmujące się ochroną zwierząt rozporządzenie ministra rolnictwa i rozwoju wsi w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia schronisk dla zwierząt. Ten akt prawny jako priorytet stawia dobrostan zwierząt oraz określa szczegółowe i rygorystyczne wymogi wobec podmiotów prowadzących schroniska. I słusznie, bo pies albo kot to nie przedmiot. To istota żywa, która czuje i żywi uczucia podobnie jak człowiek. Rodzą się jednak dwa pytania. Po pierwsze, czy schroniska, którym dano 12 miesięcy na dostosowanie się do nowych przepisów, zdążą się z zmodernizować i przygotować do nowych wymogów? Po drugie, czy służby państwa będą stanowcze w egzekwowaniu prawa, a co za tym idzie, czy będą w stanie dostrzec przypadki, kiedy to warunki zamieszkania zwierząt istotnie zagrażają ich zdrowiu i życiu?

Z tym drugim państwo jest obecnie, niestety, na bakier. Zbyt często za pośrednictwem mediów dobiegają do nas informacje o fatalnych warunkach, w których przechowywane są psy w niektórych schroniskach. Wynika to głównie z ich przepełnienia, a to z kolei jest pokłosiem faktu, że dla niektórych gmin bezpańskie psy to po prostu kłopot, którego trzeba się pozbyć i to możliwie jak najmniejszym kosztem. A potem… zwyczajnie zapomnieć. Znamienne, że owe niepokojące, a czasem wręcz przerażające informacje o złym traktowaniu bezdomnych zwierząt w miejscach i pobytu, docierają niemal wyłącznie od organizacji pozarządowych, które tropią i ujawniają takie przypadki. Rzadko się zdarza, aby pierwsze informowały o takich zdarzeniach powołane do tego służby. Rodzi to poważne wątpliwości, czy kontrole dokonywane w schroniskach, aby nie są prowadzone tylko na papierze. I co istotne, wciąż w Polsce funkcjonują miejsca, w których zwierzęta przechowuje się nielegalnie. Istnieje nawet poważna obawa, że takie podmioty mają się najlepiej, bo skoro nie są ujęte w oficjalnych ewidencjach, to nikt się nimi nie interesuje. Dopiero, gdy trafiają tam obrońcy zwierząt, a telewizja pokazuje drastyczne przypadki wycieńczonych z głodu lub chorób zwierząt (gł. psów lub koni), robi się szum na cały kraj. Niestety, jedynie na kilka dni. Potem sprawa przycicha. I tak do następnego razu…

Przywołane na początku rozporządzenie z pewnością idzie naprzeciw oczekiwaniom obrońców praw zwierząt. Reguluje szczegółowo warunki, w jakich powinny one przebywać, uwzględniając wielkość boksów, temperaturę pomieszczeń, ich oświetlenie, rodzaj podawanej karmy, opiekę medyczną, zapewnienie higieny itd. Każde zwierzę powinno mieć również indywidualną kartotekę, która odzwierciedla historię jego pobytu od dnia, w którym trafiło do schroniska, czyli np. zaaplikowane szczepienia, ewentualne przebyte choroby, wykonane zabiegi itp. Istotnym novum jest zapewnienie wybiegów dla psów. Wiąże się to jednak z koniecznością wygospodarowania dodatkowej wolnej przestrzeni, której niektórym schroniskom po prostu brakuje. Nie ma natomiast w rozporządzeniu wymogów dotyczących ilości personelu w stosunku do liczby przebywających w placówce zwierząt. Łatwo można wskazać funkcjonujące dziś schroniska, gdzie przebywa tysiąc (lub więcej) psów, a obsługuje je… zaledwie kilka osób. Nie trzeba specjalnie wytężać wyobraźni, aby uświadomić sobie, że w takich miejscach nie sposób zapewnić indywidualnej opieki każdemu przebywającemu tam zwierzęciu.

Z pewnością cieszy, że humanitarne podejście do opieki nad zwierzętami wreszcie znalazło szczegółowe uregulowanie w przepisach polskiego prawa. Pytanie tylko, czy dalej nie będzie tak, jak do tej pory, czyli że przepisy co prawda istnieją, ale rzeczywistość skrzeczy.

 Przemysław Skupiński, bezpartyjny, woj. łódzkie