L. Kraszyna: 100 okręgów, czyli wyborcza zbrodnia doskonała.

Jeśli Jarosław Kaczyński przeforsuje zmianę ordynacji wyborczej do Sejmu i wprowadzi 100 okręgów wyborczych, odebranie władzy PiS stanie się co najmniej ekstremalnie trudne, a zapewne po prostu niemożliwe. Krok po kroku pokazujemy, na czym polega wyborczy trik.

Wszyscy śledzący politykę wiedzą o istnieniu ustawowych progów wyborczych (w Polsce to 5 proc.), dających prawo do uczestniczenia w podziale mandatów. Jednak oprócz progu ustawowego istnieją jeszcze tzw. progi naturalne, wynikające ze sposobu przeliczania głosów na mandaty (w Polsce stosuje się korzystną dla dużych partii metodę D’Hondta) oraz z wielkości okręgów.

Partia, która jest poniżej progu naturalnego w danym okręgu, nie uczestniczy w podziale mandatów, nawet jeśli przekroczy próg ustawowy.

Ogólna zasada jest prosta: im niższa liczba mandatów w okręgu, tym wyższy próg naturalny.

W wyborach do Sejmu RP mieliśmy do tej pory okręgi o wielkości od 7 do 20 mandatów, średnio nieco ponad 11 mandatów na okręg. To oznacza, że dla większych okręgów próg naturalny oscyluje w granicach 6-7 proc. (jedynie dla największego okręgu warszawskiego jest niższy niż próg ustawowy), natomiast dla najmniejszych (7-8 mandatów) może nawet przekroczyć 10 proc.

W wyborach do rad gmin natomiast okręgi były znacząco mniejsze – często nawet pięciomandatowe (najmniejsza wielkość dopuszczona przez prawo). W pięciomandatowym okręgu próg naturalny może wynieść nawet 16,67 proc. W efekcie komitety, które miały nawet ponad 10 proc. głosów (tak było np. w Koninie) nie zdobyły żadnego mandatu.

Plan Kaczyńskiego zakłada efekt Konina w całej Polsce: partie „małe” z Sejmu znikną całkowicie, udział partii „średnich” zostanie mocno ograniczony, a ich kosztem zyskają najsilniejsi.

Tabela poniżej pokazuje, jaki procent głosów gwarantuje zdobycie mandatu przy danej liczbie mandatów w okręgu, oraz jaki jest minimalny procent głosów dający szansę na mandat. W praktyce próg naturalny znajdzie się gdzieś pomiędzy tymi dwiema liczbami.

Przypadek 2: Okręg 17 – Radom

Okręg sejmowy 17 obejmuje południową część województwa mazowieckiego i jest jednym z „bastionów” PiS – poza Galicją tylko w okręgu chełmskim i sąsiednim siedleckim partia Jarosława Kaczyńskiego ma wyższe poparcie. Okręg dzieli się na dwa mocno nierówne okręgi senackie, jeden (większy) obejmujący Radom i powiaty przyległe, drugi – powiaty kozienicki, grójecki, białobrzeski i przysuski.

Tu PiS zyskuje nie jeden, ale aż dwa mandaty. W większym okręgu radomskim oddaje tylko jeden mandat Koalicji Obywatelskiej, a w mniejszym kozienickim bierze pełną pulę – PSL z poparciem 14,6 proc. nie wziąłby ani jednego mandatu, ludowcom zabrakłoby ułamków procenta.

Małe okręgi wyborcze tworzą mechanizm dający dużej partii systematyczną przewagę. Przy czym polska geografia wyborcza kształtuje się tak, że nie ma miejsc, gdzie PiS musiałby się obawiać, że nie przekroczy progów naturalnych.

więcej na: https://archiwumosiatynskiego.pl/wpis-w-debacie/leszek-kraszyna-100-okregow-czyli-wyborcza-zbrodnia-doskonala-zapewni-pis-monopol-wladzy-na-lata/