Adam Kopczyński wspomina Rafała Pazio

15 maja zmarł nasz kolega Rafał Pazio. Pomimo kilkutygodniowej choroby Rafała trudno było uwierzyć w tę wiadomość. Tak bardzo pragnęliśmy, aby dobry Bóg przywrócił mu zdrowie, ale cóż, choć bardzo trudno, trzeba pogodzić się z wolą Bożą. Ciągle nie mogę uwierzyć, że o moim przyjacielu mam pisać w czasie przeszłym, był przecież młodszy o 20 lat, miał tyle planów.

Rafała znałem ponad 20 lat. W pierwszej kadencji rady powiatu w latach 1998- 2002 przychodził na sesje Rady Powiatu młody dziennikarz lokalnej gazety. Był bardzo sympatyczny, kulturalny, zawsze punktualny, bardzo go polubiłem. To był Rafał Pazio.

Wiele się wtedy działo w życiu samorządowym, a informacje docierały do ludzi głównie przez lokalne gazety. W latach 1998 –2006 byłem przewodniczącym Rady Powiatu, więc mój kontakt z mediami był częsty. Moje rozmowy z dziennikarzem Rafałem Pazio były coraz częstsze i dłuższe, a i tematy wykraczały poza sprawy samorządowe. On humanista, polonista i dziennikarz, ja prywatny przedsiębiorca pełniący funkcje samorządowe prowadziliśmy długie rozmowy o szybko zmieniającej się Polsce.

W latach 2006- 2014 Rafał Pazio był radnym Rady powiatu wołomińskiego.

Był członkiem Mazowieckiej Wspólnoty Samorządowej, liderem wołomińskiego koła wspólnoty i przez kilkanaście lat członkiem zarządu oddziału powiatowego Mazowieckiej Wspólnoty Samorządowej. Był pomysłowy, pełen energii i niezwykle pracowity.

Był świetnym organizatorem.

Coroczne wyjazdy samorządowców z naszego powiatu na Jasną Górę, które organizowaliśmy przez kilkanaście lat, nie sposób było wyobrazić sobie bez Rafała.

Wyjazdy samorządowców z powiatu wołomińskiego na Jasną Górę stały się tradycją i są organizowane przez naszych następców w kolejnych latach.

Pomnik przy ulicy Orwida w Wołominie, upamiętniający Polaków ratujących Żydów powstał przy dużym zaangażowaniu Rafała, a jest chyba pierwszym takim pomnikiem w Polsce.

Wieloletnie starania o utworzenie Muzeum Bitwy Warszawskiej w Ossowie i konferencje, które organizował w Ossowie, też na pewno przyczyniły się do powstania tego muzeum.

W latach 2016- 2022 Rafał był dyrektorem Samorządowej Instytucji Kultury "Park Kulturowy Ossów Wrota Bitwy Warszawskiej 1920 roku”.

Rafał był oddanym i lubianym nauczycielem. Kochał młodzież i młodzież kochała jego.

Potrafił zachęcić młodych ludzi do działania. Rekonstrukcja rozbrojenia w 1918 roku posterunku Żandarmerii w Jadowie, którą zorganizował przy udziale młodzieży ze szkoły, w której uczył, zgromadziła tłumy widzów i odbiła się szerokim echem nie tylko w Polsce.

Rekonstrukcja ta była zorganizowana w rocznicę odzyskania niepodległości i upamiętniła Władysława Białobrzeskiego, który poległ podczas rozbrajania posterunku niemieckiej Żandarmerii w Jadowie w 1918 roku.

Był dziennikarzem, publicystą i wydawcą gazety, ale przede wszystkim był kochającym mężem i ojcem.

Miał świetne relacje z rodzicami. Rodzina Państwa Pazio jest bardzo gościnna.

W naszej wdzięcznej pamięci pozostały wielokrotne spotkania w letnim domu Państwa Pazio w Krzywicy. Mieliśmy zaszczyt i przyjemność poznać tam tatę Rafała, Pana Romana i brata Rafała, Pana Mariusza. W jednym z ostatnich spotkań samorządowców Wspólnoty Samorządowej w Krzywicy wzięło udział blisko 100 osób.

Rafał był człowiekiem wielkiego serca, kochającym Boga i ludzi.

Na uroczystościach pogrzebowych tłumy ludzi ze wzruszeniem żegnały zmarłego.

Wzruszające, pełne miłości i wiary pożegnanie zmarłego przez jego żonę Katarzynę Pazio

przypomniało nam, że życie ludzkie zmienia się, ale się nie kończy.

Rafał, Ty już żyjesz w tym lepszym życiu, a my jeszcze w drodze, oręduj u Boga za nami.

Adam Kopczyński

Przewodniczący Mazowieckiej Wspólnoty Samorządowej

w powiecie wołomińskim