
Współczesność nazywana jest obecnie płynną nowoczesnością, w której wszystko się zmienia, nic nie jest stabilne lub przewidywalne. Zmiany zwane megatrendami, wskazują kierunki rozwoju w skali globalnej, które implikują zmiany w skali krajowej i regionalnej. Do megatrendów zalicza się obecnie rozwój technologii informacyjno-komunikacyjnych, zmiany środowiskowe, klimatyczne, wyczerpywanie się zasobów, zmiany demograficzne, a także urbanizację i zmiany geopolityczne. Jedną z konsekwencji megatrendów są gwałtowne zmiany współczesnego rynku pracy, na którym nowymi paradygmatami stają się elastyczność i ciągła zmiana. Dynamika rynku pracy wiąże się z koniecznością rozwoju przedsiębiorczości, kreatywności i innowacji oraz kompetencji przyszłości, które stanowią integralną część postulatów Bezpartyjnych Samorządowców.
Co to jest kreatywność i innowacyjność?
Zgodnie z definicją Edwarda de Bono kreatywność jest umiejętnością, której każdy może się nauczyć, ćwiczyć ją i wykorzystywać w praktyce1. Ciekawą definicję kreatywności przytacza również B. Jung, który twierdzi, że kreatywność to jedyny niewyczerpalny zasób zapewniający przewagę konkurencyjną organizacji2. A zatem można i należy rozwijać kreatywność, która jest warunkiem koniecznym, ale niewystarczającym do rozwoju innowacyjności. Konieczna jest również postawa proinnowacyjna, która stanowi pomost pomiędzy kreatywnością, a realizacją konkretnej innowacji w otoczeniu biznesowym lub społecznym. Warto również pamiętać, że kreatywność i innowacyjność nie są zadaniami do wykonania, lecz efektem synergicznym wiedzy i sytuacji. Aby wzmacniać postawę proinnowacyjną i generowanie innowacji przez młode pokolenie, Bezpartyjni Samorządowcy proponują tworzenie przez jednostki samorządu terytorialnego inkubatorów przedsiębiorczości, oferujących wsparcie merytoryczne, mentoring i sieci współpracy, pozwalające młodym przedsiębiorcom budować ich kapitał społeczny. Również koncepcja zaszczepienia w uczniach i młodzieży DNA innowatora znacząco wspomoże kształcenie postawy proinnowacyjnej w młodym pokoleniu.
Jak definiujemy kompetencje przyszłości?
Pojęcie kompetencji jest terminem interdyscyplinarnym, który można zdefiniować, jako możliwe do rozwoju dyspozycje danej osoby prowadzące do skutecznego działania w realizacji
strategicznych celów organizacji, obejmujące intelektualne i emocjonalne umiejętności, postawy i zachowania, predyspozycje, wiedzę, wykształcenie i doświadczenie jednostki.
Kompetencje przyszłości są również przedmiotem troski Bezpartyjnych Samorządowców.
Szczególny nacisk kładzie się na kompetencje przyszłości pod kątem prowadzenia finansów, których rozwój przewiduje się poprzez usystematyzowane oraz praktyczne lekcje ekonomii, wykorzystujące symulatory inwestowania na rynku kapitałowym. Zakłada się, że działania te pozwolą nauczyć młode pokolenie jak oszczędzać, inwestować, ubezpieczać się i jak odpowiedzialnie zaciągać kredyty, planowa
budżet, zakup nieruchomości czy tworzyć biznesplany. Zwraca się uwagę na znaczenie umiejętności interpersonalnych, ukierunkowanych na komunikację i współpracę w zespole. Podkreśla się wagę umiejętności rozwiązywania konfliktów, prowadzenia negocjacji oraz budowania relacji w zespołach międzykulturowych. Dostrzega się wagę kompetencji językowych, kompetencji związanych z rozwojem technologii informacyjno-komunikacyjnych, postaw etycznych i odpowiedzialności społecznej na rynku pracy.
Wnioski
Reasumując powyższe rozważania możemy zauważyć, że powodzenie gospodarek 4.0 czy krajów nie zależy jedynie jak dotychczas od historii, lokalizacji, zasobów naturalnych czy kapitału, ale może być zdeterminowane przez zdolność do kreatywnego myślenia i innowacyjności społeczeństwa. Kompetencje przyszłości stanowią kluczowy składnik kapitału ludzkiego w organizacjach, gdyż warunkują skuteczność i jakość realizacji zadań, a także optymalizują funkcjonowanie pracowników w wymiarze osobistym i organizacyjnym. Dlatego też kompetencje kreatywności, innowacji i szeroko pojęte kompetencje przyszłości stanowią istotny składnik postulatów Bezpartyjnych Samorządowców.
1E. de Bono, Umysł kreatywny, Wydawnictwo Studio Emka, Warszawa, 2007, s. 12.
2B. Jung, Kreatywne gospodarki i „kreatywna klasa”, Otoczenie mediów ery Web 2.0 [w:] B. Jung (red.), Wokół mediów ery Web 2.0, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2010, s. 222.
Autor: Lucyna Baca-Lönn
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie